دسترسی ها

زبان فارسی میراث مشترک سه کشور ایران، افغانستان و تاجیکستان است. حال با آنکه بسیاری سعی داشتند و دارند تفاوتی مابین این زبانها بگذارند تا به جدایی ها دامن بزنند ولیکن به قول مشهور:

«سه نگردد بریشم ار او را / پرنیان خوانی و حریر و پرند»

در واقع زبان فارسی میراث مشترک سه کشور است و جدایی مابین آنها معنایی ندارد. در این میان شعرا، نویسندگان و ادبایی آمدند و رفتند که هر یک به سهم خود نقش سترگ و عظیمی در غنای زبان و ادبیات فارسی ایفا کرده اند. در واقع هر کجا که فارسی حیات دارد، فردوسی، رودکی، سعدی، حافظ و… نیز در حیاتند!

آری اینها میراث فرهنگی مشترک کشورهای منطقه اند. حال در این میان می توان نام بسیاری از افراد را آورد که در زمانه ما زیسته اند و این موضوع می تواند به تحکیم روابط کشورهای منطقه کمک کند. بی شک استاد محمدرضا شجریان نیز بخشی از افراد بزرگی است که تصنیف های او میراث فرهنگی مشترک کشورهای منطقه است.

ربنای استاد شجریان از تلویزیون افغانستان پخش شده است و از سوی دیگر گوش های مردم افغانستان سالهاست از شنیدن تصنیف های زیبای استاد شجریان لذت برده اند. 

به گفته عبدالله عبدالله استاد شجریان، «میراث مشترک فرهنگی» کشورهای منطقه، معرفِ شاعران بزرگ زبان فارسی از جمله مولوی، حافظ، سعدی و فردوسی است. 

به راستی باید از این میراث مشترک برای تحکیم روابط میان کشورهای منطقه استفاده کنیم. باید توجه کرد که با تحکیم روابط همگان سود خواهیم برد ولیکن از اختلاف تنها دشمنان سود می برند.