دسترسی ها

در ماه دلو سال گذشته، محمد اشرف غنی، رییس‌جمهور با صدور حکمی، «عبدالغفور لیوال»، معاون وزارت اقوام و قبایل را به عنوان سفیر افغانستان در تهران منصوب کرد. آقای لیوال از سال ۲۰۱۵ میلادی تاکنون به عنوان معین وزارت اقوام و قبایل ایفای وظیفه کرده است.

آقای لیوال به دنبال بازنشستگی و پایان دوره خدمت سفیر پیشین افغانستان در ایران، جانشین دکتر نصیراحمد نور شده است.

در این گزارش، نگاهی به زندگی‌نامه آقای لیوال می‌اندازیم:

محقق عبدالغفور لیوال فرزند مولوی علی محمد خان حسین خیل در سال ۱۳۵۲ هـ.ش در ولسوالی موسهی ولایت کابل در یک خانواده متدین وروشنفکر دیده به جهان گشوده است.

وی متوسطه را به درجه عالی(اول نمره عمومی) در سال ۱۹۹۳ در لیسه اعتبارخان و تحصیلات عالی را به درجه لیسانس از دانشکده زبان وادبیات دانشگاه کابل، فوق لیسانس را از دانشکده ژورنالیزم دانشگاه مریلند امریکا در سال (۲۰۰۴- ۲۰۰۵) و دومین فوق لیسان(ماستری) را در رشته پشتو در دانشکده ادبیات دانشگاه کابل در سال ۲۰۰۸ به درجه عالی به پایان رسانیده است.

آقای لیوال به زبان‌های پشتو، دری و انگلیسی تسلط کامل داشته و در نگارش مقالات، نوشته‌های ادبی و مجموعه‌های شعری توانایی دارد.

از وی بیش از ۱۵۰ مقاله علمی، تحقیقی، اجتماعی، در بخش ژورنالیزم و موضوعات روان‌شناسی در سطوح ملی و بین‌المللی به رشته تحریر درآمده است.

لیوال در زبان پشتو کتب زیر را به رشته تحریر درآورده است:
مجموعه‌های شعری: مخه ښه او دوه منظومې، ژړاُ، اور، مینه، شعری مجموعه، هوسی، تاریخی، حماسی منظومه، ارشاک او اوشاس، تاریخی حماسی منظوم، دوریښموتول، ادبی کره کتنه، کله چې ته خپه شې، شعری مجموعه، د ماشومانو لوبی او غوره بوختیاوی، څیړنه، دنیلو فروکیسې ، دښځینه اتلانوکیسې، ټولونه، دتړای ښځې، ژباړه، نه ته می هیره نه وی شعری مجموعه، ادبی یادښتونه، دڅیړنیزو مقالو مجموعه، ته زماټوله شاعری یې، دشعرونو مجموعه، د پوهاند سیدبهاالدین مجروح دپښتو ادبی آثارو روانی څیړنه (د ماستری دوری تیزس)

دریمه لاره، دسیاسی ټولنیزومقالو مجموعه؛ 
ـ افغانیزم، دسیاسی ټولنیزو مقالو مجموعه، شل میلیونران، دسیاسی، تولنیزو مقالو مجموعه، د ژبښونې آروانه دژبی (دتدریس اصول) علمی رساله.

سفیر جدید جمهوری اسلامی افغانستان در ایران در لویه جرگه اضطراری به عنوان نماینده منتخب نویسنده‌های جوان، خبرنگاران و شاعران و در لویه جرگه قانون اساسی، به سمت سخنگو و رئیس تیم مطبوعاتی اشتراک نموده، همچنان عضو شورای مؤسس انجمن ادبی بین‌المللی قلم، شورای مؤسس جرگه کلتوری افغان، جریان ادبی افغان و عضو تدقیق رشاد بوده و در نتیجه فعالیت‌های فرهنگی، در سمینارهای فرهنگی و ادبی داخل و خارج کشور، لوح تقدیر، جایزه‌های مختلف ادبی، هنری و فرهنگی را به دست آورده است.

وی در وظایف رسمی زیر در طول سال‌های گذشته فعالیت کرده است:
ـ در سال ۱۹۹۸ به عنوان معاون شورای فرهنگی دانشگاه کابل؛
ـ از سال ۱۹۹۸- ۲۰۰۱، گزارش‌گر حقوق بشر در مرکز کمک‌های بشری افغانستان؛
ـ در سال ۲۰۰۱، ویراستار نخست در انستیتوت گزارش‌دهی صلح و جنگ در کابل؛
ـ در سال ۲۰۰۲، ویراستار عمومی و گزارشگر در رادیو صدای آزادی؛
در ۲۰۰۳- ۲۰۰۴، رئیس دفتر مطبوعاتی در کمیسیون قانون اساسی؛
در سال ۲۰۰۵، رئیس اداره فرهنگی و مشاور امور فرهنگی در ریاست اداره امور ریاست جمهوری؛
ـ در سال ۲۰۰۶- ۲۰۱۵، رئیس مرکز مطالعات منطقه‌ای افغانستان؛
ـ در سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۹، معین مسلکی وزارت اقوام، قبایل و سرحدات.

آقای لیوال در مدت ۹ سال فعالیت در مرکز مطالعات منطقه‌ای افغانستان، نقش به سزایی در تولید محتوا پیرامون مطالعات منطقه‌ای داشته و یکی از محققان برجسته در این حوزه بوده است. در این دوره، مرکز مطالعات منطقه‌ای که در چارچوب آکادمی علوم افغانستان فعالیت می‌کند، یک مرکز فعال و معتبر پژوهش‌های منطقه‌ای بوده است.

ناگفته نباید گذاشت که استاد لیوال به زبان انگلیسی نیز تسلط کامل داشته و در سمینارهای بین‌المللی و کنفرانس‌های مختلفی در رابطه به موضوعات مختلف شرکت نموده است؛
ـ سمپوزیم بین‌المللی اروپا ـ آسیا در دانشگاه هوکایدو جاپان؛
ـ سمینار دانشگاه اوساکا کشور جاپان ۲۰۰۹؛
ـ کنفرانس بین‌المللی در مسکو ۲۰۰۹؛
ـ کنفرانس بین‌المللی لندن؛ افغانستان خانه ما و آینده ما در سال ۲۰۰۹؛
ـ کنفرانس بین‌المللی دوشنبه(تاجکستان)؛ افغانستان و منطقه مرکزی آسیا در سال ۲۰۰۸؛
ـ کنفرانس بین‌المللی باکو؛ دموکراسی و ثبات فعالیت‌های مشترک و امکانات آن در سال ۲۰۰۸؛
ـ کنفرانس منطقه‌ای دانشگاه جواهر لعل نهرو هند، جریان اعمار مجدد افغانستان در سال ۲۰۰۸؛
ـ سمینار بین‌المللی دانشگاه کشمیر(سرينگر هند)؛ احیای راه جدید ابریشم؛
ـ برنامه آماده‌سازی پروگرام تدریسی برای صلح در جنوب آسیا در دانشگاه اسلامیه دهلی؛
ـ برنامه حکومت‌سازی و ناهنجاری‌های سیاسی در دانشگاه اسلامیه هند؛
ـ کنفرانس بین‌المللی در تهران در رابطه به انکشاف ناتو در آسیا و اروپا؛
ـ کنفرانس منطقه‌ای در جنوب آسیا، راه ایجاد صلح در جنوب آسیا در دهلی؛
ـ کنفرانس صلح میان افغانستان – پاکستان و هند در دهلی، ۲۰۰۷ و ۲۰۰۹؛

هم‌چنین آقای لیوال بیش از ۲۵ کنفرانس را در داخل تدویر نموده و یا در برگزاری آن‌ها دخیل بوده است.
ـ کنفرانس عملی همکاری منطقه‌ای در استانبول ـ ترکیه، ۲۰۱۰؛
ـ کنفرانس علمی شانگهای در آلماتا(قزاقستان).