دسترسی ها

لباس‌های محلی به مثابه هويت ملی و یکی از بارزترین مظاهر قومی در افغانستان، نقش مهمی در حفظ هویت اجتماعی جامعه این کشور ايفا کرده و ارتباط تنگاتنگی با ارزش‌ها و معيارهای فرهنگی، اخلاقی و معنوی اقوام مختلف آن دارد.

استفاده از پوشاک‌ بومی و سنتی در دهه‌های هشتاد و نود میلادی کمرنگ شد، اما حال افزایش چشمگیری یافته است. لباس‌های مردان و زنان با تنوع در دوخت و گزينش نوع، شكل و طرح‌های متفاوت با شيوه‌های مختلف سنتی در مغازه‌های افغانستان یافت می‌شود.

جواد بهادر، یکی از فروشندگان پوشاک در شهر کابل با اشاره به افزایش فروش لباس‌های محلی و سنتی در این زمینه به خبرنگار آناتولی گفت:

«علاقه شهروندان به‌ویژه زنان در سال‌های اخیر به پوشاک‌ بومی بیشتر شده است. حتی اتباع افغانستان مقیم خارج از این لباس‌ها استفاده و برای تهیه وخرید آنها به کشورمان سفر می‌کنند.

این لباس‌ها به شیوه دستی و ماشینی تولید می‌شوند؛ این نوع در اکثر نقاط کشور دوخته می‌شود. نوع دست‌دوز نیز کار بانوان ولایت غزنی است. سکه‌ها و زیورآلات این لباس‌ها هم ساخت این ولایت است.

لباس‌های دست‌دوز اغلب سفارشی و برای تولید یک ماه زمان لازم است. قیمت این لباس‌ها از هفت هزار افغانی آغاز و تا چهل هزار افغانی فروخته می‌شود.

خنجردوزی، گراف‌دوزی، پخته‌دوزی، چکن‌دوزی، سکه‌دوزی و شیشه‌کاری از جمله هنرهای به‌کاررفته در دوخت این لباس‌ها به شمار می‌رود».

ملیحه امامزاده از خریداران لباس‌های سنتی موسوم به «گِند افغانی» نیز در این باره اظهار داشت:

«این پوشاک محلی با رنگ‌های شاد و گلدوزی‌ با رنگ طبیعی، شیشه‌کاری و سکه‌دوزی خاطرات ما را تا سال‌ها زنده نگه می‌دارد. لباس محلی و سنتی شیک و با کیفت است، حجاب اسلامی خوبی دارد و با پوشیدن آن حس غرور می‌کنم».

فاطمه عادلی؛ دختری که قرار است به زودی عروسی کند و تصمیم گرفته حنا و لباس محلی بخرد هم تصریح کرد:

«عروس، داماد و برخی دوستانم در شب حنا لباس‌‌های محلی و سنتی می‌پوشند. پوشیدن این نوع لباس‌ها فرهنگ و هویت افغانستان است و نشان می‌دهد که چقدر به پوشیدن آن علاقمندیم و در مراسم‌ مختلف خود از آن استفاده می‌کنیم.

پوشیدن لباس سنتی در شب حنا میان همه اقوام به یک فرهنگ تبدیل شده است. این نشانه خوبی است که همه از یک لباس بدون توجه به قوم و نژاد و فرهنگ منطقه استفاده می‌کنند. این لباس‌ها با طراحی زیبا محفل‌های خوشی، ملی و محلی مرسوم است».

سنجر احمدی که کارش تولید لباس‌های سکه‌دوزی و شیشه کاری است و از دولت افغانستان می‌خواهد که زمینه رشد و صادرات پوشاک‌ بومی را فراهم کند، نیز گفت: امیدوارم نمایشگاه‌های بین‌المللی برای صنایع دستی افغانستان بیشتر و شهروندان دیگر کشورها با فرهنگ ما آشنا شوند.