دسترسی ها

گروه طالبان با رد درخواست دولت افغانستان و سایر محافل داخلی ، منطقه ای و بین المللی برای آتش بس موقت در ماه مبارک رمضان، آنرا منوط به مطرح شدن در مذاکرات بین الافغانی دانست و تاکید کرد پیش شرط این گفتگوها نیز آزادی طالبان در بند در زندانهای افغانستان است .طالبان با استناد به توافقنامه این گروه با آمریکا ( توافقنامه دوحه ) مساله آتش بس را مرحله پایانی توافقنامه دانست .محافل سیاسی در افغانستان این موضع طالبان را به گونه ای گرو کشی برای اجرای توافقنامه دوحه و از همه مهمتر آزادی فرماندهان دربند خود به همراه ۵ هزار طالبان در بند در زندانهای افغانستان تلقی می کنند. این در حالی است که آتش بس در ماه مبارک رمضان خواست مردم مسلمان افغانستان و علمای دینی این کشور نیز است تا در این ماه خونی ریخته نشود.

این سوال مهم در افغانستان مطرح است که گروه طالبان که به اصطلاح خود را گروهی عقیدتی می داند چرا در ماه مبارک رمضان با آتش بس مخالف است و با گروکشی در این مورد به منافع خود می اندیشد و اجرای توافق با اجنبی و بیگانگان را بر پاک نگه داشتن عزیزترین ماه خدا از هر گونه جنایت و خونریزی ارجح می داند .در پاسخ به این سوال دلایل زیر قابل اشاره است :       

اول آنکه گروه طالبان بیش از آنکه به نفوذ معنوی ادعایی خود در میان مردم افغانستان متکی باشد منبع اصلی قدرت خود در برابر دولت این کشور را برتری نظامی در صحنه های جنگ می داند تا با ضعیف نشان دادن دولت و ارتش افغانستان، از آمریکا و ناتو حداکثر امتیاز را کسب کند.این در حالی است که مردم افغانستان پس از چهار دهه از جنگ و خونریزی خسته شده اند و به دنبال آرامش و امنیت هستند.

دوم آنکه طالبان به هیچ عنوان مایل نیست پیش از آزادی فرماندهانش و پنج هزار نیروی دیگرش امتیازی به کابل بدهد . زیرا این گروه نیازمند بازسازی توان فرماندهی و قدرت نظامیش در سراسر افغانستان است.  به همین دلیل با گروکشی آتش بس ماه مبارک رمضان در برابر خواسته مردم افغانستان مقاومت می کند. 

سوم آنکه از دیدگاه طالبان، آتش بس موقت در ماه مبارک رمضان صرفا به نفع دولت و ارتش افغانستان است و نتیجه ای برای این گروه ندارد. دولت کابل نیز با آگاهی از پیامدهای خطرناک آزادی زندانیان طالبان می کوشد توافقنامه دوحه میان طالبان و آمریکا را به حاشیه براند و با ایجاد اختلاف میان اعضای شورای رهبری طالبان در مورد آتش بس موقت در ماه مبارک رمضان، حتی آنرا دایمی نیز کند.  

واقعیت این است که طالبان از اعلام آتش بس موقت در ماه مبارک رمضان دوسال پیش ، تجربه تلخی دارد. زیرا موجب درهم آمیختن نیروهای این گروه با مردم در روستاها و شهرها شد و نیروهای طالبان  تحت تاثیر خانواده های خود قرار گرفتند که ادامه عملیات  این گروه ضد دولت و مردم افغانستان را دشوارتر کرد .این به معنای سست شدن مهمترین ابزار طالبان یعنی قدرت نظامی بود که توان آنرا برای ایجاد ناامنی و خشونت تحت تاثیر منفی قرار داد .به همین دلیل طالبان دیگر حاضر نیست با قبول آتش بس موقت در ماه مبارک رمضان برتری نظامی خود را از دست بدهد .

نکته قابل توجه اینکه به نظر می رسد آمریکا هم موافق  برقراری آتش بس موقت در افغانستان نیست  زیرا آنرا مانع ادامه  فشارهای نظامی طالبان بر کابل برای اجرای توافقنامه دوحه می داند. موافقت آمریکا با ادامه حملات طالبان ضد دولت و مردم افغانستان در حالی که این گروه حملات خود را ضد نیرهای آمریکایی و ناتو متوقف کرده است نشان می دهد که واشنگتن همچنان بر ادامه عملیات طالبان تا تحقق اهداف و برنامه های کاخ سفید در افغانستان تاکید دارد. 

در هر حال، مخالفت طالبان با برقراری آتش بس در ماه مبارک رمضان جایگاه این گروه را به عنوان گروهی عقیدتی در جامعه افغانستان به شدت تضعیف می کند و نشان می دهد که این گروه از مساله ایدئولوژی صرفا به عنوان ابزار و اهرمی عوامفریبانه برای پیشبرد اهداف خشونت آمیزش استفاده می کند و هیچ اعتقادی به دستورات الهی برای توقف برادر کشی و مسلمان کشی آنهم در مبارک ترین ماه خدا ندارد. بدون تردید موافقت طالبان با قبول آتش بس در ماه مبارک رمضان بیانگر اعتقاد این گروه  به نفوذ معنوی در میان مردم افغانستان است و اینکه همچنان به اعتقادات مردم مسلمان این کشور ارزش قایل است و با خویشتنداری و از خود گذشتگی  درصدد است امکان روزه داری بدون دغدغه آنان را فراهم کند.