دسترسی ها

 🔷 در موج مهاجرتی اخیر به ایران شماری از نیروهای فکری و نخبگان و استادان دانشگاه و نویسندگان و ناشران و روزنامه‌نگاران حضور دارند. همچنین گروهی از نخبگان سیاسی هم در میان مهاجران هستند؛ یعنی برخلاف تصور عمومی که مهاجران افغانستانی همگی از اقشار کارگری و روستایی و کم‌سواد هستند، گروه تأمل‌برانگیزی از مهاجران افغانستانی در ایران، متخصصان و صاحبان سرمایه و نویسندگان و استادان دانشگاه و اقشار فرهنگی هستند.

🔷 دو مشکل اساسی قشر نخبه افغانستانی در ایران:
 ۱_ ویزای این مهاجران به صورت عمومی سه‌ماهه است و پس از پایان زمان سه‌ماهه اعتبار روادید اگر بتوانند از هفت خان موانع و مقررات اداری بگذرند، در مجموع دو بار روادیدشان تمدید می‌شود؛ یعنی در مجموع شاید شش ماه تا ۹ ماه بتوانند از روادید قانونی استفاده کنند.
مشکل اینجاست که بخش بزرگی از این قشر اگر عازم کشورشان شوند، ممکن است با برخورد طالب‌ها در افغانستان روبه‌رو شوند؛ بنابراین این قشر مجبور است یا به شکلی غیرقانونی به ماندن خود و خانواده‌های‌شان در ایران ادامه دهند یا اینکه به افغانستان بازگردند یا عازم ترکیه و کشورهای اروپایی شوند.

۲_ مشکل اساسی دوم این گروه کاریابی و موضوع اشتغال این نخبگان افغانستانی در ایران است که تاکنون در‌این‌باره هم برنامه کارشناسی و منسجمی طراحی نشده است. درحالی‌که نداشتن درآمد ثابت شرایط را برای زندگی شرافتمدانه این گروه از مهاجران سخت و دشوار کرده است، گروهی از این نخبگان تلاش می‌کنند در عرصه‌های علمی و فرهنگی برای خود شغلی دست‌وپا کنند و اگر موفق نشوند گروهی نیز به کار اقتصادی و تجارت روی می‌آورند.