“چای سبز در پل سرخ” اگرچه به نحوی یک “سفرنامه” است و با توجه به کارکرد و قالب سفرنامه که هدفش، توصیف و شرح رویدادها و اتفاقات سفر است؛ به این معنا سفرنامه باشد اما این اثر، تنها یک “سفرنامه” نیست. بلکه از آنجایی که “سفرنامه‌ی سفر به افغانستان” است می‌توان آن را نقطه‌عطفی برای […]

“چای سبز در پل سرخ” اگرچه به نحوی یک “سفرنامه” است و با توجه به کارکرد و قالب سفرنامه که هدفش، توصیف و شرح رویدادها و اتفاقات سفر است؛ به این معنا سفرنامه باشد اما این اثر، تنها یک “سفرنامه” نیست. بلکه از آنجایی که “سفرنامه‌ی سفر به افغانستان” است می‌توان آن را نقطه‌عطفی برای پیوند دو حوزه مرتبط، اما مستقل از هم که بدان پرداخته شد، دانست.

🔻در حوزه “افغانستان‌شناسی” باید گفت که “چای سبز در پل سرخ” شناخت و تصویری از جامعه و فرهنگ افغانستان به خواننده ارائه می‌دهد که این شناخت منطبق بر “مشاهدات عینی” از فضای افغانستان است و نه صرفا یک سری اطلاعاتی که بتوان آن‌ها را از منابع
کتابخانه‌ای درباره افغانستان به دست آورد.