🔻«چای سبز در پل سرخ» مجموعه‌ پنجاه‌وچهار یادداشت از سفر نویسندگان به افغانستان به همراه دو پیوست است. یادداشت‌ها طیف متنوعی از موضوعات را شامل می‌شوند. توصیف گلشهر مشهد (یکی از سکونتگاه‌های مشهور مهاجران افغانستانی در ایران)، تاکسی‌های مشهد-هرات، دیدنی‌های شهرهای هرات و کابل، غذاهای افغانستانی‌ها، زندگی روزمره در افغانستان، فعالیت‌های دانشگاه‌ آزاد و بانک‌های […]

🔻«چای سبز در پل سرخ» مجموعه‌ پنجاه‌وچهار یادداشت از سفر نویسندگان به افغانستان به همراه دو پیوست است. یادداشت‌ها طیف متنوعی از موضوعات را شامل می‌شوند. توصیف گلشهر مشهد (یکی از سکونتگاه‌های مشهور مهاجران افغانستانی در ایران)، تاکسی‌های مشهد-هرات، دیدنی‌های شهرهای هرات و کابل، غذاهای افغانستانی‌ها، زندگی روزمره در افغانستان، فعالیت‌های دانشگاه‌ آزاد و بانک‌های ایرانی در افغانستان، آرایشگاه‌های زنانه و مردانه در کابل، دیدارهای متعدد با افغانستانی‌هایی که روزگاری در ایران مهاجر بودند و… از موضوعات این سفرنامه است.

🔻نویسندگان «چای سبز در پل سرخ» در یادداشت‌ها از زاویه‌ دید اول‌شخص جمع استفاده کرده‌اند و تصویر تمام و کمالی از کشور افغانستان قبل از تسلط طالبان ارائه می‌کنند. تسلط طالبان در تابستان ۱۴۰۰ شاید امری ناگهانی به نظر برسد اما در یادداشت‌های «چای سبز در پل سرخ» ریشه‌های قدرت‌گرفتن طالبان و نحوه‌ پیشرفت آنان با دقت و در بطن جامعه‌ افغانستان روایت شده است. پل سرخ قلب فرهنگی شهر کابل است؛ جایی که در آن کتابفروشی‌ها و کافه‌های زیادی شکل گرفته است. در افغانستان چای سبز از چای سیاه رواج بیشتری دارد. عنوان کتاب «چای سبز در پل سرخ» نیز استعاره‌ای از دیدارها و گپ‌و‌گفت‌های نویسندگان کتاب با طیف‌های مختلفی از مردمان افغانستان در این کشور است.