دسترسی ها

هنوز یک هفته از حمله انتحاری طالبان در کابل و ریختن خون ده ها کودک و بزرگ نگذشته است که امروز در غزنی همان سناریو تکرار شد و خون بی گناهان بی شماری بر زمین ریخت.

کودکان دانش آموز در هر دو مورد بیشترین قربانیان را تشکیل دادند و موجودیت اماکن نظامی دولتی در پهلوی خانه های رهایشی و مکاتب درسی، سبب شد بیشترین آسیب را کودکانی ببینند که با قلم و کتابچه به جنگ سیاهی و جهالت می روند.

طالبان در هر دو حمله بیشتر از آنکه به نظامیان آسیب برسانند به کودکان، زنان و مردان بیگناه آسیب رساندند و مردم را کشتند. البته این بار اول نیست که چنین وحشی گری ای را مرتکب می شوند بار بار و در طول این چند سال همه اش قتل و کشتار غیرنظامیان از تمرینات روزمره این گروه بوده است.

همین امروز ده ها کودک در غزنی و در جریان درس به خاک و خون افتیدند همان گونه که چند روز پیش کابل فرش سرخ خون کودکان و زنان ما بود.

مسوولیت هر دو حمله را سخنگویان طالبان با بی شرمی و وقاحت پذیرفته و بی هیچ ترس و ابایی گفتند بلی این ما بودیم که کودکان تان را در مکتب و در جریان درس کشتیم/می کشیم و خواهیم کشت.